““ကိုးကြယ္ပူေဇာ္တတ္ရန္””

ဘုရားကိုေစတီပုထိုးဆင္းတုေတာ္မ်ားကြယ္ေနသည္။
တရားကို ဓမ္ၼကထိကမ်ား ကြယ္ေနသည္။
သံဃာကို ဘုန္းႀကီး၊ ရဟန္းမ်ားကြယ္ေနသည္။

    ဗုဒ္ၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ေစတီပုထိုးသြား၏။ ဘုရားမွန္မွန္ရွိခိုး၏။ တရားနာၾက၏။ ဘုန္းႀကီးရဟန္းမ်ားကို လွဴဒါန္းၾကသည္။ သို႔ေသာ္ ရတနာ ျမတ္သံုးပါးကို ဆည္းကပ္ကိုးကြယ္ရာ၌ မူလဂုဏ္ေတာ္မ်ားကို အာ႐ံုစိုက္ရန္၊ စိတ္ထဲတြင္ ၾကည္ညိဳတတ္ရန္ျဖစ္သည္။ ဘုရားျဖစ္ၿပီး (၄၅)၀ါပတ္လံုး၊ လူနတ္ျဗဟ္ၼာတို႔အား သံသရာ၀ဋ္ဆင္းရဲမွ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္း တရားကို ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏ဂုဏ္ေတာ္ေက်းဇူးေတာ္သို႔ ေရာက္ေအာင္ ၪဏ္ျဖင့္ ဆင္ျခင္ပူေဇာ္မွ အက်ိဳးႀကီးျမတ္ေပသည္။
    ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဗုဒ္ၶဘာသာအမ်ားစုသည္ ေရႊတိဂံုမဟာျမတ္မုနိ၊ ေရႊဆံေတာ္စေသာ ေစတီပုထုိးဆင္းတုမ်ား ရွိခိုး၀တ္ျပဳရာ၌ ေတာက္ ေျပာင္ေသာ ေရႊေရာင္၊ လင္းထိန္ေသာမီးေရာင္၊ ပန္းရနံ႔၊ အေမြးနံ႔သာ၌ ေက်နပ္ၾကည္ညိဳရာတြင္ လမ္းဆုံးေနတတ္သည္။ ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ ဂုဏ္ေတာ္ ေက်းဇူးေတာ္တို႔ကို ပူေဇာ္မွာသာပို၍ အက်ိဳးျမတ္ေပမည္။
    တရားေတာ္ျမတ္ကို ပူေဇာ္ရာ၌ ဓမ္ၼကထိကမ်ား၏ ဥပဓိ႐ုပ္၊ သာယာေသာအသံ၊ ေလယူေလသိမ္းတို႔တြင္ နစ္ေျမာမေနဘဲ၊ သႏ္ၵိ႒ိေကာ၊ အကာလိေကာစေသာ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားလိုက္နာ က်င့္ႀကံအားထုတ္ရန္၊ ၾကည္ညိဳတတ္ရန္ ပူေဇာ္တတ္ရန္ အေရးႀကီးပါသည္။
    သံဃာကိုၾကည္ညိဳပူေဇာ္ရာ၌ ရဟန္းေတာ္၏႐ုပ္အဆင္း ခင္မင္ ရင္းႏွီးမႈ၊ အေဟာအေျပာေကာင္းမႈ၊ မဆံုးေစဘဲ သုပ္ၸဋိပႏ္ၷစေသာ ဂုဏ္ေတာ္ မ်ားကို အာ႐ံုျပဳလ်က္ ရွင္မဟာကသပ၊ ရွင္အာနႏ္ၵာစေသာ အရိယာ၀င္ ပုဂ္ၢိဳလ္မ်ား ျဖစ္ေပသည္ဟု စိတ္ထားကာ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္တတ္ရန္ အေရးႀကီး ေပသည္။ ဘုရား၏ဂုဏ္ေတာ္၊ တရားေတာ္၏ဂုဏ္ေတာ္၊ သံဃာမ်ား၏ ဂုဏ္ေတာ္မ်ားကိုသာ၊ ကိုးကြယ္ပူေဇာ္တတ္မွသာ အက်ိဳးေက်းဇူးမ်ားေပမည္။